Rondom de Nacht van Schmelzer beschrijft een van de roerigste perioden in de Nederlandse politieke geschiedenis: 1963-1967, de jaren van ontzuiling en afnemend overheidsgezag. Nederland kende gedurende deze periode drie kabinetten van uiteenlopende signatuur.

Op basis van de verkiezingsuitslag van mei 1963 werden maar liefst drie kabinetten geformeerd. Allereerst het confessioneel-liberale kabinet-Marijnen (KVP, ARP, CHU en VVD), dat in 1965 struikelde over de Omroepwet. Daarop vormden KVP, ARP en PvdA het ambitieuze kabinet-Cals, dat in het najaar van 1966 viel tijdens de beruchte Nacht van Schmelzer. Het interimkabinet-Zijlstra (KVP/ARP) maakte de tijd vol tot de verkiezingen van februari 1967.

Door de groeiende welvaart veranderde Nederland in deze jaren op vele fronten. ‘Den Haag’ bouwde de verzorgingsstaat uit, bestreed de woningnood en maakte het hoger onderwijs voor grotere groepen toegankelijk. Tegelijk droeg de beginnende ontzuiling bij aan een afname van het overheidsgezag. De rookbom bij het huwelijk van Beatrix en Claus, in maart 1966, was ook gericht tegen de politieke ‘regenten’. Rondom de Nacht van Schmelzer geeft een scherp beeld van het veranderende politieke klimaat in een woelige samenleving.